W historii pojawiało się wielu ''wizjonerów'', którzy pragnęli zjednoczyć cały świat w jedną wielką federację, w której ludzie będą żyli dostatnio i w wiecznej zgodzie. Niektórzy próbowali wcielać te idee w życie tworząc między innymi: Cesarstwo Rzymskie, Austro-Węgry, Jugosławię, ZSRR itp.
Owe zlepki, które pięknie wyglądały na mapie były jedynie kolosami na glinianych nogach skazanymi na nieuchronną zagładę. Ci wielcy wizjonerzy, którzy pragnęli jednoczyć ludy zawsze jako jeden z głównych argumentów usprawiedliwiających swoją ekspansję podawali ''chęć zapobiegania powstawaniu konfliktów''.
Był to jeden ze sztandarowych powodów i jednocześnie najgłupszy. W każdym ze zlepków prędzej czy później pojawiał się jakiś kryzys, a ten rodził konflikty, które siłą rzeczy musiały tworzyć się na tle narodowościowym lub religijnym. Taka sytuacja powodowała zubożenie ludności i kryzys społeczeństwa. Za każdym razem władze nie przejmowały się ludźmi, lecz dbały jedynie o utrzymanie państwa w jedności, natomiast los zwykłego człowieka się nie liczył. Analogiczna sytuacja dzieje się dziś na naszych oczach. Dzisiejsi euroentuzjaści zaciekle walczą o pokój i jednocześnie dążą do coraz głębszej integracji. W obliczu kryzysu powstawanie konfliktów jest nieuchronne, które to konflikty w końcu doprowadzą do ostatecznego upadku eurokołchozu. Unia Europejska podzieli los ZSRR... bo musi. Państwo to nie tylko urzędy i granice, ale również ludzie, którzy są połączeni wspólnymi korzeniami. Tymi korzeniami powinna być narodowość. Państwo jednolite pod względem narodowościowym jest praktycznie wolne od wewnętrznych konfliktów, a przez to zjednoczone i bezpieczne. Jedyną drogą do zaprowadzenia pokoju na świecie jest istnienie państw narodowych i ich wzajemna współpraca. Miejmy nadzieję, że już niedługo świat będzie wyglądał właśnie w ten sposób.
Hubert
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz