z armii podziemia by walczyć z niemieckim najeźdźcą .
Przedstawiam sylwetki ludzi walczących w NSZ w powstaniu warszawskim a urodzonych
w Łodzi.
Rogowski Ignacy (1893-1972), ps. „Bolesta Michałkiewicz”, „Józef Kula”, działacz niepodległościowy, kapitan WP, podpułkownik NSZ.
Urodził się w Łodzi, z ojca Józefa i matki Antoniny z domu Szkudlarskiej. Szkołę średnią ukończył w Łodzi. Po zakończeniu edukacji rozpoczął pracę banku. W 1906 r. uczestniczył w strajku szkolnym. We wrześniu 1910 roku wstąpił do tajnej organizacji młodzieży niepodległościowej „Zarzewie”. Od 1911 r. był członkiem tajnego harcerstwa. Między wrześniem 1913 a sierpniem 1914 r. był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.
Po wybuchu I wojny światowej został ewakuowany do Rosji. W 1915 r. powołany
do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską. W grudniu 1917 r. wstąpił w Omsku do oddziału marszowego I korpusu polskiego. Po rozwiązaniu tego oddziału został aresztowany przez bolszewików. Po uwolnieniu wstąpił do V dywizji syberyjskiej płk. Waleriana Czumy i służył w 1 pułku strzelców im. T. Kościuszki. 11 listopada 1918 roku został ranny w walce z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji przedzierał się do Polski. 1 lipca 1920r. dotarł do kraju
i wstąpił do Brygady Syberyjskiej, z którą wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W Wojsku Polskim służył w 2 syberyjskim p.p., 58p.p, a do czerwca 1930 r. w 52 p.p.
W 1931 r. w stopniu kapitana został przeniesiony w stan spoczynku.
W kampanii wrześniowej wziął udział jako komendant etapu u Gen. Rómmla, 25 września 1939 ranny. Od października 1939 r. działał w konspiracyjnej organizacji – Związek Powstańców Niepodległościowych. Po wejściu ZPN do Armii Podziemnej Ruchu „Miecz
i Pług” został mianowany zastępcą komendanta warszawskiego okręgu i głównym inspektorem wyszkolenia warszawskiego okręgu. Organizował kursy podchorążych i podoficerskie.
9 lipca 1944 r. razem z MiP przystąpił do NSZ-AK i 18 lipca tr. Został mianowany zastępcą komendanta okręgu NSZ-AK nr I Warszawa-miasto. Od 1 sierpnia 1944 wziął udział w akcji powstańczej. Pełnił funkcję dowódcy związku 2 DP NSZ. Po zaniechaniu tworzenia wielkiej jednostki dowodził powstańczym zgrupowaniem NSZ „Sęp”.
Po zajęciu Polski przez Armię Czerwoną aresztowany przez NKWD.
W latach 1945-46 represjonowany. W wyniku szykan zmarła jego żona.
Ignacy Rogowski zmarł najprawdopodobniej w Bydgoszczy.
Odznaczony Virtuti Militari V klasy w 1919 roku i Krzyżem Walecznym za udział
w wojnie 1920r. W 1938 r. odznaczony Krzyżem Niepodległości. Posiadał także odznaczenia francuskie. W Powstaniu Warszawskim przedstawiony do awansu na stopień pułkownika oraz do odznaczenia Virtuti Militari IV klasy. Za zasługi w działalności konspiracyjnej 1 października 1944r. został przedstawiony do odznaczenia Złotym Krzyżem Zasługi
z Mieczami.
Wszystkie biografie, które zostaną podane pochodzą z książki Sebastiana Bojemskiego „Narodowe Siły Zbrojne w Powstaniu Warszawskim”
Krzysiek
Przedstawiam sylwetki ludzi walczących w NSZ w powstaniu warszawskim a urodzonych
w Łodzi.
Rogowski Ignacy (1893-1972), ps. „Bolesta Michałkiewicz”, „Józef Kula”, działacz niepodległościowy, kapitan WP, podpułkownik NSZ.
Urodził się w Łodzi, z ojca Józefa i matki Antoniny z domu Szkudlarskiej. Szkołę średnią ukończył w Łodzi. Po zakończeniu edukacji rozpoczął pracę banku. W 1906 r. uczestniczył w strajku szkolnym. We wrześniu 1910 roku wstąpił do tajnej organizacji młodzieży niepodległościowej „Zarzewie”. Od 1911 r. był członkiem tajnego harcerstwa. Między wrześniem 1913 a sierpniem 1914 r. był członkiem Polskich Drużyn Strzeleckich.
Po wybuchu I wojny światowej został ewakuowany do Rosji. W 1915 r. powołany
do armii rosyjskiej. Ukończył szkołę oficerską. W grudniu 1917 r. wstąpił w Omsku do oddziału marszowego I korpusu polskiego. Po rozwiązaniu tego oddziału został aresztowany przez bolszewików. Po uwolnieniu wstąpił do V dywizji syberyjskiej płk. Waleriana Czumy i służył w 1 pułku strzelców im. T. Kościuszki. 11 listopada 1918 roku został ranny w walce z bolszewikami. Po kapitulacji dywizji przedzierał się do Polski. 1 lipca 1920r. dotarł do kraju
i wstąpił do Brygady Syberyjskiej, z którą wziął udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
W Wojsku Polskim służył w 2 syberyjskim p.p., 58p.p, a do czerwca 1930 r. w 52 p.p.
W 1931 r. w stopniu kapitana został przeniesiony w stan spoczynku.
W kampanii wrześniowej wziął udział jako komendant etapu u Gen. Rómmla, 25 września 1939 ranny. Od października 1939 r. działał w konspiracyjnej organizacji – Związek Powstańców Niepodległościowych. Po wejściu ZPN do Armii Podziemnej Ruchu „Miecz
i Pług” został mianowany zastępcą komendanta warszawskiego okręgu i głównym inspektorem wyszkolenia warszawskiego okręgu. Organizował kursy podchorążych i podoficerskie.
9 lipca 1944 r. razem z MiP przystąpił do NSZ-AK i 18 lipca tr. Został mianowany zastępcą komendanta okręgu NSZ-AK nr I Warszawa-miasto. Od 1 sierpnia 1944 wziął udział w akcji powstańczej. Pełnił funkcję dowódcy związku 2 DP NSZ. Po zaniechaniu tworzenia wielkiej jednostki dowodził powstańczym zgrupowaniem NSZ „Sęp”.
Po zajęciu Polski przez Armię Czerwoną aresztowany przez NKWD.
W latach 1945-46 represjonowany. W wyniku szykan zmarła jego żona.
Ignacy Rogowski zmarł najprawdopodobniej w Bydgoszczy.
Odznaczony Virtuti Militari V klasy w 1919 roku i Krzyżem Walecznym za udział
w wojnie 1920r. W 1938 r. odznaczony Krzyżem Niepodległości. Posiadał także odznaczenia francuskie. W Powstaniu Warszawskim przedstawiony do awansu na stopień pułkownika oraz do odznaczenia Virtuti Militari IV klasy. Za zasługi w działalności konspiracyjnej 1 października 1944r. został przedstawiony do odznaczenia Złotym Krzyżem Zasługi
z Mieczami.
Wszystkie biografie, które zostaną podane pochodzą z książki Sebastiana Bojemskiego „Narodowe Siły Zbrojne w Powstaniu Warszawskim”
Krzysiek
Świetny pomysł na cykl artykułów!
OdpowiedzUsuń