Uprzedzeni narodowcy..., czy uprzedzeni do narodowców?

Szeroko pojęty ruch narodowy bywa w dzisiejszych czasach postrzegany przez społeczeństwo, jako zbiorowisko ludzi, którzy w prącym do przodu świecie wolą stać w miejscu, albo wręcz cywilizacyjnie cofać się. To przekonanie dopełnia zwykle „szczegółowy” obraz narodowca w dwóch opcjonalnych formach: albo jest to starsza agresywna osoba, która o całe zło tego świata obwinia Żydów, albo młody, groźnie wyglądający człowiek, ziejący nienawiścią do wszystkiego, co inne, a w szczególności do gejów i Murzynów. Można więc powiedzieć, że powszechna jest opinia, iż myśl narodowa odwołuje się do idei, które sprowadzają się do wszelkich stereotypów i uprzedzeń. Zastanawia mnie jednak, czy to właśnie podejście społeczeństwa nie jest oparte na toku rozumowania stereotypami.

Zarzut skostniałego podejścia do rzeczywistości jest bez wątpienia fałszywy, gdyż podstawa idei narodowej, którą jest umiłowanie ojczyzny (a nie bezmyślna nienawiść do inności), nie pozwala na to. Miłując Polskę pragnie się przecież jej wielkości, a osiągnięcie jej nie jest możliwe bez rozwoju i postępu narodu. Jeśli więc to naród, którego wiążąca siła uświęcona jest mocą czasu, ma być tym rozwijającym się organizmem, trzeba pamiętać o jego odrębności między innymi narodami, która wiąże się ze zdrowo pojętą rywalizacją, a ta jest nieodzownym elementem postępu. Trudno jest więc czynić zarzut pod adresem ruchu narodowego z faktu obrony rodzimej kultury, tradycji i odwiecznych praw, których zachwianie może być tragiczne w skutkach. Niestety to, co w gruncie rzeczy jest właśnie obroną, media błędnie ukazują jako atak, co właśnie wywołuje uprzedzenia opisane na początku tego tekstu. Uprzedzenia, bez względu na ukierunkowanie, są czymś, co ogranicza proces trzeźwego myślenia poprzez uproszczenie oraz zniekształcenie rzeczywistości i jest to w ruchu narodowym czymś jak najbardziej nagannym (wbrew stereotypom!). W niektórych te słowa mogą budzić pewne wątpliwości, ale jeśli tak jest, to można uznać to za odpowiedź na pytanie zadane w tytule niniejszego wywodu.

Można nie zgadzać się z myślą narodową, można mieć wobec niej najróżniejsze wątpliwości, bo nikt nikogo przecież nie ma prawa zmuszać do wyznawania danych poglądów i idei, ale nie zwalnia to żadnego człowieka z ludzkiej powinności myślenia. Jeżeli kogoś w jakikolwiek sposób środowisko narodowe intryguje, a boi się je poznać i zrozumieć, niechaj czym prędzej porzuci stereotypy i sam się przekona, że nie gryziemy ;)

Dębowy