CHRISTUS REX czyli ... Społeczne Panowanie Chrystusa Króla

Dzisiaj według tradycyjnego kalendarza liturgicznego przypada święto Chrystusa Króla. Ustanowione pierwotnie w ostatnią niedzielę października, tuż przed świętem Wszystkich Świętych, miało szczególniej zaznaczać społeczny powszechny panowania Chrystusa Króla. Po Vaticanaum II moderniści przenieśli to święto na koniec listopada, co w opinii wielu teologów miało oznaczać przesunięcie nacisku na eschatologiczny (a zatem dotyczący końca czasów), a nie współczesny (dla każdej epoki) wymiar Chrystusowego panowania ...

Doktryna o społecznym panowaniu Chrystusa Króla ma swoje podstawy zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Przeciętnemu katolikowi na jej potwierdzenie powinny wystarczyć słowa wyjęte z Modlitwy Pańskiej - „przyjdź Królestwo Twoje”. Jak natomiast wiemy - poddani winni są królowi posłuszeństwo. Królestwo to nie demokracja, dialog i plebiscyty, a p o s ł u s z e ń s t w o ! I może właśnie w tym należy upatrywać niechęci modernistów do tego święta. Stoi ono bowiem w jawnej opozycji z „duchem kolegialnym” II Soboru Watykańskiego i uderza w dwa fundamenty Kościoła katolickiego: jego hierarchiczność, a w następstwie tego - w posłuszeństwo.

Doktryna Społecznego Panowania Chrystusa Króla to także potężny cios w ekumenizm. Nie ma tu miejsca na dialogowanie z heretykami, schizmatykami czy poganami. Przekaz tej doktryny jest w każdym miejscu czytelny i precyzyjny – „Panowanie Jego mianowicie rozciąga się nie tylko na ludy katolickie, lub jedynie na tych, którzy obmyci w sakramencie chrztu, w rzeczywistości prawnie należą do kościoła, chociaż albo błędne mniemania uwiodły ich na bezdroża albo niezgoda rozdziela od miłości: lecz obejmuje ono także wszystkich niechrześcijan, tak, że cały ród ludzki prawdziwie należy do królestwa Jezusa Chrystusa”. To słowa wyciągnięte z encykliki papieża Leona XIII „Annum sacrum” (O poświęceniu społeczeństwa ludzkiego najświętszemu Sercu Jezusowemu). Encyklika ta, czerpiąc z nauki Doktorów Kościoła i wielu świętych, a dodatkowo chcąc zadośćuczynić żądaniom Pana Jezusa przedstawionym św. Małgorzacie Marii Alacoque, rozpoczyna szereg encyklik doskonale wpisujących się w idee Społecznego Panowania Chrystusa Króla. Już w rok po wydaniu „Annum Sacrum” Leon XIII ogłasza encyklikę „Tametsi Futura” (O Jezusie Chrystusie Odkupicielu), zaś w 1907 roku ukazuje się słynna encklika Piusa X „Pascendi Dominici Gregis” (O zasadach modernistów) z jej naczelnym hasłem „Instaurare Omnia In Christo – Odnowić wszystko w Chrystusie”. Jednak szczytowym osiągnięciem nauczania papieskiego w zakresie panowania Chrystusa Króla pozostaje encyklika papieża Piusa XI „Quas Primas” (O królewskiej godności Chrystusa), wydana w 1925r. Już sama data jej ukazania się nie jest przypadkowa – Europa spowita jest wojnami, upada stary porządek, a wraz z nim katolickie monarchie. W Berlinie rodzi się neopoganizm zaś bolszewizm święci swoje tryumfy już na całym świecie. Z katolickiego punktu widzenia mamy zatem do czynienia z ewidentną wojną dobra ze złem. Cywilizacji życia z cywilizacją śmierci. I w takim właśnie momencie dziejowym ustami Piusa XI głos zabiera Kościół - „(...) nawałnica zła nie tylko dlatego nawiedziła świat, ponieważ bardzo wielu ludzi usunęło Jezusa Chrystusa i Jego najświętsze prawo z własnych obyczajów i życia prywatnego, rodzinnego i publicznego ; lecz także i w przyszłości nie zajaśnieje pewna nadzieja stałego pokoju między narodami, dopóki tak jednostki, jak państwa stronić będą i zaprzeczać panowaniu Zbawcy Naszego”. Słowa te stały się drogowskazem dla całych rzesz katolików i przyszłych pokoleń nie tylko w Europie, ale i na całym świecie. Generał Franco i katolicka Hiszpania, powstanie Cristeros w Meksyku, dyktatura profesora Salazara w Portugalii czy wreszcie generała Pinocheta w Chile. Wszyscy oni – i wielu innych, tu nie wymienionych - walczyli pod sztandarami Chrystusa Króla. Na naszym, rodzimym gruncie trudno nie dostrzec inspiracji encykliką Piusa XI u Romana Dmowskiego, który w 1927r. napisał „Kościół, naród, państwo” czy też w działalności Obozu Narodowo-Radykalnego, którą znamionował silny pierwiastek odrodzenia religijnego tak na gruncie zbiorowym, jak i indywidualnym.

Zachęcam wszystkich do bardziej szczegółowego studiowania doktryny o Społecznym Panowaniu Chrystusa Króla, a szczególnie do modlitwy w intencji uznania tego panowania przez zbuntowaną i zaślepioną ludzkość. Doskonałą okazją do tego może być Msza Święta Wszechczasów sprawowana jutro w kaplicy Bractwa Św. Piusa X, w Łodzi przy ul. Obywatelskiej 74, o godz.15. Pół godziny przed Mszą – różaniec. Zapraszamy !

„Wszechmogący wieczny Boże!

Postanowiłeś wszystko odnowić przez umiłowanego Syna swego,

Króla Wszechświata:

spraw przeto łaskawie, aby narody świata,

wskutek ran grzechowych rozdzielone,

poddały się pod Jego przesłodkie panowanie.

Oracja z Mszy na święto Chrystusa Króla

Wszystkie pozycje zacytowane przeze mnie w tekście, a także wiele innych prezentujących omawianą tematykę, są do nabycia w wydawnictwie „Te Deum”. Gorąco zachęcam do lektury!

Marek